عرشیان سیر :: مجری تورهای اروپا و آسیا

طرابلس

لیبی، کشوری عربی در آفریقای شمالی است. لیبی با کشورهای مصر، سودان، چاد، نیجر، الجزایر و تونس هم‌مرز است. پایتخت لیبی، شهر طِرابلُس است.

مسجد جامع احمد پاشا قرمانلی متعلق به سال ۱۷۳۸ میلادی و مسجد درغوت که توسط اولین حاکم عثمانی طرابلس ساخته‌شد، از مهم‌ترین آثار تاریخی شهر طرابلس محسوب می‌شوند.

طرابلس در قسمت غربی لیبی نزدیک به مرز تونس، در قاره آفریقا نهفته است. بیش از یک هزار کیلومتر از دومین شهر لیبی، بنغازی جدا طرابلس است. ساحلی جایگزین واحه با مناطق شنی و تالاب در امتداد سواحل طرابلس بیش از 300 کیلومتر (190 مایل) قرار دارد.

لیبی به‌طور سنّتی به سه منطقه اصلی به نام‌های «اقلیم طرابلس»، «فزّان» و «بَرقه» بخش می‌شود که این سه منطقه در زبان‌های غربی به ترتیب Tripolitania و Fezzan و Cyrenaica نامیده می‌شوند.

طرابلس یکی از مراکز اصلی اقتصاد لیبی همراه با مصراته است. این مرکز پیشرو در بانکداری، امور مالی و ارتباطات در کشور است و یکی از برجسته شهرهای تجاری و تولیدی در لیبی است. بسیاری از بزرگترین شرکت های کشور قرار ستاد و دفاتر صفحه اصلی خود را در طرابلس و همچنین به عنوان اکثریت از شرکت های بین المللی در طرابلس میباشد. کالاهای تولیدی عمده شامل مواد غذایی فرآوری شده، منسوجات، مواد ساخت و ساز، پوشاک و محصولات توتون و تنباکو است. از آنجا که لغو تحریم ها علیه لیبی در سال 1999 و بار دیگر در سال 2003، طرابلس شاهد افزایش سرمایه گذاری خارجی و همچنین افزایش در گردشگری است. افزایش ترافیک نیز در پورت در شهر است و همچنین فرودگاه بین المللی اصلی لیبی،در طرابلس بین المللی ثبت شده است.

لیبی به صورت «پادشاهی لیبی» در سال ۱۹۵۱ به استقلال رسید و از سال ۱۹۶۹ تا سال ۲۰۱۱ توسط معمر قذافی که با انجام یک کودتای نظامی بر سر کار آمد رهبری شد. با بروز جنگ داخلی در سال ۲۰۱۱ و پیروزی نسبی مخالفین قذافی، بخش اعظمی از لیبی در کنترل شورای ملی انتقالی اداره می‌شد. کرسی لیبی در سازمان ملل از تاریخ ۱۶ سپتامبر ۲۰۱۱ به نماینده شورای ملی انتقالی سپرده شده‌است.

در بهمن ماه ۱۳۸۹ اعتراضات گسترده‌ای در لیبی علیه حکومت معمر قذافی آغاز شد که باعث شد به مرور بخش‌های مختلفی از این کشور از کنترل نیروهای حکومت خارج شود. سرانجام در ۲۸ مهرماه ۱۳۹۰ با قتل معمر قذافی حکومت وی بر این کشور کاملاً تمام شد.

عمر مختار ، رهبر جنبش مقاومت مردم لیبی علیه اشغالگری نظامی ایتالیا بود.

بخش خاوری لیبی (برقه یا سیرنائیکا) در نیمه نخست سده یکم پیش از میلاد زیر فرمانروایی یونانی‌ها درآمد. باختر لیبی یا بخش طرابس تا ۲۰۰ سال پیش از زایش مسیح بخشی از کشور کارتاژها بود. در سده یکم میلادی هر دو بخش لیبی زیر فرمانروایی امپراتوری روم قرار گرفتند و پس از آن نیز امپراتوری بیزانس (روم شرقی) بر آن‌ها حاکم شد. از نیمه دوم سده هفتم میلادی، کشورگشایی عرب‌ها به لیبی هم رسید و پای اسلام به این کشور هم کشیده شد. دوران حکومت چندین خلافت عربی بر لیبی سرانجام در قرن شانزدهم و با چیرگی عثمانی بر این کشور پایان یافت.